Odkrywanie nowych fragmentów szlaku dookoła Tatr na wschód od Nowego Targu. Wreszcie jest jakaś alternatywa wobec wiejących ciągle od zachodu wiatrów. Na początek znalazłem kawałek około kilometra od wjazdu do Gronkowa w kierunku Nowego Targu. Później przejechałem przez Gronków bo z drogi szlaku nie widać, dojazd do Ostrowska, główną drogą do Łopusznej i na Nową Białą. Tam widać 2 walce zaraz na początku wsi, znaczy że trop złapany. Ścieżką jedzie się na północ od Cisowej Skałki i odjeżdża się do Gronkowa koło stadionu o którego istnieniu nawet nie wiedziałem. Ponieważ było mi mało dlatego wracam ścieżką do Nowej Białej i przez Krempachy do Frydmana. Tam siedzę w słoneczku na ryneczku ponad 20 minut i powrót już 3 raz dziś tą wspaniałą drogą pod kochaną Cisową Skałką. Wieczorem kręcę jeszcze po Krakowie ale bez licznika. Odkrywam plażę na bulwarze kurlandzkim i tłumy dziwaków w Balu oglądających anime.

Celem opracowanie trasy do Liceum do którego Anka będzie uczęszczać. Następnie ścieżką na osiedle Bór i przez nasz las do domu. Wreszcie są grzyby! Bierzemy tylko 3 bo nie mamy do czego. Później spadł deszcz i grzybki chyba jutro.

Pierwszy raz w Tvardoszynie, a wybierałem się już tam kiedyś. Robiłem krótkie przerwy, tylko na picie i zjedzenie dwóch jogurtów. Stąd prędkość brutto była ponad 21 na godzinę. Jak na takiego zawodowca jak ja to super. Musiałem się śpieszyć bo na 16 trzeba było być w pracy. Tomasz Marczyński wygrał już drugi w tym roku etap Vuelty. Brawo. Czas przejazdu mieliśmy nawet podobny he he.

Super pogoda, słoneczko, ale bez upału, lekki wiaterek. Na Slovensku święto powstania stąd zamknięte sklepy, jechałem na samych cukierkach, średnia zacna.

Ta wycieczka podzielona była na 2 części. Pierwsza przed obiadem, druga wieczorkiem. Celem pierwszej części było sprawdzenie Wiślanej Trasy Rowerowej w kierunku Tarnowa co wyszło bardzo średnio. Nie ma jeszcze dobrych oznaczeń więc bez mapy szlaku ciężko. W pewnym momencie trzeba jechać publiczną drogą, przejechać na drugą stronę Wisły i skierować koła na ścieżynkę gruntową biegnącą po wale. Nie podjąłem tego wyzwania. Objechałem za to Lasek Mogilski, wszystkie możliwe warianty. Dojechałem do drogi 79 gdzie duży ruch nie zachęcał do podróży. Zawróciłem. Zwiedziłem opactwo cystersów w Mogile, pojechałem pod kopiec Wandy ale go nie zdobyłem bo 4 pasy z barierkami. To ostatni kopiec krakowski na którym jeszcze nie byłem. Nadrobiłem następnego dnia tramwajem z żoną i córką. Szczerze nie warto. Na koniec Plac Centralny i buty Stalina przed Muzeum Komunizmu.
Druga część to wypad do Brzegów gdzie rok temu były Światowe Dni Młodzieży. Ogólnie spoko, tylko raz auto wyjechało mi na ścieżkę. Nie zabiło mnie bo zobaczyłem go pierwszy i zahamowałem. Kierowca jak mnie łaskawie zobaczył to stanął uprzejmie właśnie na drodze mojego przejazdu, musiałem więc go jeszcze objeżdżać brrr. Średnia kiepska ale słabe asfalty, światła kostka, częste zmiany kierunku...

W domu zobaczyłem, że Wilk nadal w Zakopanem, więc szybki obiad i rura do Czarnego Dunajca. Okazało się, że jego lokalizator jest zepsuty i jedzie za Pieczką z Deneką, Ilbą i Więckim. 
Zachód słońca w oczekiwaniu na herosów

Wyjechałem za wcześnie, chłopaki z trudem pokonywały ścianki: Hałuszowa, Łapszanka, Brzegi. Przejechałem od Czarnego Dunajca aż do doliny chochołowskiej i jest!!! Paweł Pieczka. Jedzie jako drugi wśród extreme. Przejechałem z nim 20 kilometrów do wyjazdu na Jabłonkę. Fajny chop. Później zawróciłem i widziałem Ilbę, Więckiego i parę minut przed nimi Denekę lub Wilka. Później okazało się, że zepsuł się Wilkowi lokalizator. Jak  wróciłem to na mapce pokazywało, że jest cały czas w Zakopanem, a była to nieprawda. 

Paweł daj czaduuu!

Niech wygra najlepszy czyli Paweł Pieczka!

Tu czekałem na prosi ale się nie doczekałem

I czekam...

Czytam i oglądam...



Podziwiam

W planie był Twardoszyn i pętla w kierunku jeziora orawskiego. W Trstenie zaczął padać deszcz więc powrót. Zrobiłem sobie błotnik z gazetek z Billi i rura. Tuż za Trsteną deszczyk zmienił się w ulewę. Jedyne miejsce gdzie mogłem się schronić to krzak przy ścieżce. Tam przeczekałem ale i tak byłem cały mokry. Pod koszulkę wsadzałem worki ze zjadanych rzeczy dzięki czemu nie zmarzłem za bardzo. Jechałem w kierunku deszczu więc postoje robiłem dość długie aby znowu nie wjechać w ulewę. Zlało mnie pierwszy raz od niepamiętnych czasów. 

Na granicy rozmawiam z dawnym uczniem, wracam przez las w Czarnym Dunajcu, później Wróblówka, Krauszów. Skręcam na Pyzówkę gdzie wyasfaltowana jest droga, którą jechałem w zeszłym roku, gdy była jeszcze kamienista.

Rano próbowałem naprawić nieszczęsne dętki. Zakończyło się wyrzuceniem obu. Na Paderewskiego kupiłem nową. Wyjazd. Po 15 kilometrach widzę, że przednie koło zaczyna pływać. Uchodzi powietrze! Na 19 kilometrze muszę stanąć, wypijam litr maślanki, pompuję. Po 2 kilometrach w Jazowsku idę nad Dunajec, upał niemiłosierny. Kąpiel, biorę się za dętkę. Podejrzewam, że coś jest albo z kołem albo z oponą. Dlatego robię znak na oponie przy wentylu, żeby sprawdzić dokładnie miejsce przebicia. Przejechałem przecież ponad 2 tysiące bez awarii. Nic nie znajduję, grzmi z oddali. Dzwoni Kinga, że w Nowym Targu ulewa, w tym samym momencie następuje pogorszenie pogody. W pośpiechu ubieram się, zakładam nienaprawione koło na rower i idę na przystanek. Kleję dętkę, zaczyna lać. Przeczekuję na przystanku, schodzi powietrze, tracę nadzieję. Myślałem, że załapię się na autobus, ale ten mija przystanek. Znowu zdejmuję koło, sprawdzam, nic. Jestem tak zrezygnowany, że nawet nie włączam cyklodroida, bo jestem pewny, iż po 2 kilometrach znowu zejdzie powietrze. Niespodzianka, nie dzieje się nic złego. W Krościenku jem królewski obiad, czyli kabanosy z musztardą i chleb. Dawno to nie byłem, znaczy w centrum. Później tylko jeden przystanek - w Krośnicy na picie i przed 8 jestem w domu. Tyłek ok.