Tydzień bez jeżdżenia, taka pogoda panie. Do tego krtań, tchawica. 3 latka tamtędy nie jechałem, a hopki super. Muszę częściej odwiedzać Odrowąże i tak dalej. Chłód taki, że w Ludźmierzu zimowe rękawice zapodałem na łapy. Super widoczki. 

Gronków, Nowa Biała, we Frydmanie średnia 28! Na wale jest już asfalt, ponad 2 kilometry, jesienią był szuter. Kawałek do głównej drogi jeszcze terenowy, ale wzdłuż szosy do mostu przed Dębnem położono asfalt. Wał robię w dwie strony. Piękny on jest. Dębno przejeżdżam wsią aby uchronić się od wiatru. Źródełko pod Szymbarkiem i kościół tamże. Powrót wzdłuż Dunajca. Następne dni załamanie pogody.

Traska podyktowana silnym zachodnim wiatrem. Ucieczka ze ścieżki do Rogoźnika, Stare Bystre, Ciche, serpentyny pod Domański na przełożeniu 1 - 4. Od Domańskiego poezja.

Trzecie kręcenie jednego dnia, razem ponad 100 kilometrów. Dowiedziałem się gdzie Groń, a gdzie Leśnica. Potok je oddziela. Łał. Jakby nie mogła to być jedna wieś. Takie rzeczy tylko na Podhalu. Z Grzesiem miałem średnią 13,8, a wracając 23,2. Doliczam kilometry z końca kwietnia.

Po 5 dniach bez roweru, zauważam 3 zmiany w przyrodzie, w sumie wszystkie pozytywne. Pojawiły się mlecze, urosła trawa zakrywając śmieci i są już owieczki na Podhalu. Niestety nie zmienia się silny wiatr, który dokuczał cały kwiecień. Pod tym względem nawet w marcu było lepiej. Trasa - Gronków, Nowa Biała (tam średnia 27 z płn - zach. wiatrem), Białka, Bukowina, Groń - Leśnica, Ostrowsko. W Białce i Bukowinie sporo turystów. Rozważałem Kraków, ale 90 kilometrów pod taki wiatr to nie dla mnie. Chłodno, ale na podjeździe pod Bukowinę lało się ze mnie. Dawno go nie robiłem, Brzegi bardziej wymagające. Ciekawe cyferki wyszły - 54,54. Miałem batoniki ale nie jadłem, z 0,5 litra wody z cytryną i miodem wypiłem połowę. 
Tu by się jadło


Jakież to wysmakowane, szczególnie te kable

Taką flintę to Rumcajs miał

Za moich czasów drewutnie skromniejsze były

Widoczność nie za szczaególna. Widać, że niewiele widać

Jakie to pikne

Króciutko po śniadaniu - Krauszów, ścieżką na wierzchowinę między Morawczyną, Działem a Pyzówką. Powrót przez Długopole. Chłodno i mocno wieje z płn - zach. Słoneczko, ale widoczność słaba, gór nie widać. Kwiecień number one ever. 1320 kilometrów, 31 miejsce na BS. 20 kilometrów pracowo - sklepowych przerzucam na maj.

Krótkie gacie pierwszy raz w sezonie! Dalej wiatros koszmaros tą razą z południowego - zachodu. Próbuję oszukać lawirując po wsiach i wioseczkach oraz ich okolicach. Trasa - Ludźmierz, Krauszów, ścieżka na wierch koło Morawczyny, zjazd pod wiatr do Działu, przełęcz Pieniążkowicka, Raba, Rabka, odpoczynek przy tężni, powrót przez przełęcz Sieniawską, Trute, Ludźmierz. Jak na dzień pracy to nieźle. Zjadłem dwa małe prince polo, picie to tylko ), 07  izotonica. Troszku przymało, dlatego nie szarpię, żeby się nie upocić bo odwodnienie. Gdy na ścieżce o zachodzie słońca ubieram długi rękaw, mija mnie twórca bloga Znaj Kraj, który czytam od 3 lat. Na drugi dzień nigdzie nie jadę, chociaż temperaturka gorąca, bo w hotelu jest spotkanie z tymże blogerem i rozdanie nagród w konkursie fotograficznym na kalendarz trasy dookoła Tatr. Córka ma nagrodę, ale właśnie jedzie flixbusem z Warszawy i muszę jeszcze odebrać ją z Zakopca. Następne dni to deszcze niespokojne, ale i tak miesięcznego rekorda życia już mam. Ponad 1300 kilometrów w kwietniu, a to jeszcze nie koniec. Gościu jak dla  mnie za mało hard. Takie tam pitu - pitu z wygodami. Nie to co tygrysy lubią najbardziej.
Takie rarytasy w hotelu - na wycieczce rowerowej marzenie.

I taki widoczek z tarasu na 9 piętrze

Zwycięskie foty

Po lewej przełom Białki

Córka pod pseudonimem

Na początek klasyka, czyli ścieżka. W Rogoźniku pojawia się znikąd silny wiatr od południowego - zachodu, z naciskiem na południowy. Nie da się jechać. Skręt na ścieżkę do Wróblówki, gdzie wieje od północy. W sumie na niecałych 30 kilometrach wiało ze wszystkich możliwych kierunków bez zachodniego. Wariactwo w czystej postaci. Wcześniej dolina Lejowa z buta. Dla wielbicieli spokoju - dwóch ludzi przez prawie dwie godziny i wiatrołomów. Z powodu zwalonych drzew szlak przez kilka lat był zamknięty. Do dziś nie uprzątnięto wszystkich pni. Wczoraj taki wiatr,że na nawet po mieście ciężko się jechało.

Z dreszczykiem, a nawet dreszczem od zimna, wiatru i deszczu. Ale po kolei. Początek superowy, choć chłodno - czapka i rękawice zimowe! Trasa - Chochołów, Ciche (pierwszy raz z tej strony), Czerwienne, Furmanowa, Ząb, Poronin. Co do szczegółów to był silny wschodni wiatr, częściowo zneutralizowałem go podjeżdżając od właśnie wschodu, czyli górki mnie osłaniały. Od Bachledówki gonitwa myśli jak zjechać, bo nawet na podjeździe robiło się zimno. Wariantów w głowie miałem wiele - zjazd do Zakopanego, na Krzeptówki, do Poronina, Ratułowa, tą samą drogą i wierchami Bańskiej. Uff. Odrzuciłem tylko Dzianisz ze względu na kiepską nawierzchnię. Na Furmanowej tylko szybkie 5 zdjęć bo zimno. Po lewej nad Poroninem pojawia się piękna tęcza, czyli deszcz. Boję się, że dopadnie mnie gdy będę obierał jakiś wariant dłuższy, co przy powrocie pod wiatr byłoby nieciekawe. Jadę więc na Ząb ledwo utrzymując kierunek jazdy i skręcam w prawo, pod wiatr na Poronin. Liczę na hamowanie wiatrem na zjeździe i że w dolinie Dunajca nie będzie przeszkadzał. Od razu po skręcie dopadają mnie pierwsze krople i następne 4 kilometry kręcę w lodowatym deszczu i spowalniającym wietrze. Łysa opona z tyłu nie poprawia bezpieczeństwa. W Poroninie opadów na szczęście brak i asfalt ledwo zmoczony. W Białym Dunajcu mokro na maksa i nie ma wiatru. Wieje dopiero między Szaflarami a NT. Znowu wymarzłem, przy powrocie tylko 7 stopni! Zero jedzenia.


Na Furmanowej taki dziwny rower stał. Trzykołowy.

Po śniadaniu Głodówka, a po żurku taka traska. Po zachodzie słońca lodówa.